Glorka była naszym "domowym błazenkiem". Robiła wszystko, by nas rozśmieszyć, co wprowadzało ją w dobry nastrój. Była niezrównanym smakoszem, dzięki czemu z łatwością uczyłyśmy ją nowych sztuczek. Część z nich można było podziwiać na ekranach! Poza tym była ambitna i starała się dorównać siostrze na ringach agility zdobywając wielokrotnie pierwsze miejsca na podium. Będąc zdrowym, radosnym i pełnym życia pieskiem, umarła niespodziewanie w wyniku komplikacji po drobnym zabiegu chirurgicznym. To wydarzenie położyło się cieniem na naszej hodowli i naszym życiu. Śmierć każdego psa przeżywamy wiele lat, ale tej wyrwanej nam brutalnie iskierki nie przebolejemy chyba już nigdy...